Ankie van der Werf werkt al sinds het begin van haar loopbaan in het onderwijs. Ze is begonnen op een vo-school in Utrecht en daarna overgestapt naar de Thorbecke Scholengemeenschap, waar ze jarenlang met plezier op verschillende locaties en in verschillende functies heeft gewerkt. Daarna is ze op Support terechtgekomen, en daar is ze gebleven. In juni 2024 gaat Ankie met welverdiend pensioen. In dit artikel vertelt zij over haar jaren bij OOZ, haar ervaringen en de rollen die zij binnen de organisatie heeft vervuld.

Wat was voor jou een reden om in het onderwijs te gaan werken?

Ik kom uit een onderwijsfamilie en wilde zelf ook altijd graag het onderwijs in gaan. Het was mijn droom om sportdocent te worden. Ik heb daar destijds van alles voor gedaan, maar werd afgewezen omdat men fysieke problemen voorzag. Daardoor raakte de sportacademie uit beeld. Ik wilde wel nog steeds voor de klas te staan, en liever op een middelbare school dan een basisschool. Ik koppelde het lesgeven aan specifieke vakken en ik wilde geschiedenis geven, dat past beter in het voortgezet onderwijs.

Hoe is jouw loopbaan tot nu toe verlopen?

Ik heb de lerarenopleiding gedaan met als hoofdvak Engels. Geschiedenis mocht niet als hoofdvak bij deze opleiding, dat werd mijn tweede vak. Ik heb in beide vakken lesgegeven, en daarnaast ook in maatschappijleer. Ik gaf les aan klas 1 t/m 4, dus het tweedegraads gebied. In de onderbouw waren dit klassen havo-atheneum, in de bovenbouw de mavo. Ik vond dat heel leuk om te doen, en ik heb alleen maar goede herinneringen aan die tijd. Ik begon met lesgeven op Thorbecke aan de Dokter van Heesweg. Daar ben ik leerlingbegeleider geworden, en toen in de sector onderbouw teamleider geworden. Van daaruit ben ik doorgestapt naar de vmbo-pro locatie aan de Russenweg, en werd daar directeur. Deze locatie kwam toen bij de Thorbecke en dus kwam ook de directie van die locatie vanuit Thorbecke. Na mijn periode bij Thorbecke ben ik gaan werken bij Support en daar werk ik nu nog steeds. Een pluspunt van een grote organisatie is natuurlijk dat er voldoende mogelijkheden zijn om eens ergens anders aan het werk te gaan.

Wanneer ben je bij OOZ begonnen en hoe ben je hier terechtgekomen?

Ik woonde en studeerde in Utrecht. Toen ik begon met solliciteren heb ik eigenlijk een kring getrokken waarin alle plaatsen binnen een uur van Utrecht lagen. Daar viel Zwolle ook onder. Toen kwam daar een vacature en heb ik gesolliciteerd, en ik werd aangenomen. In die tijd was er nog geen sprake van ‘OOZ’, het viel nog onder de gemeente. Binnen de school heerste een heel open sfeer, dat sprak mij direct aan. Als je ambities had kreeg je de mogelijkheid die te onderzoeken en door te groeien. Dat is gelukkig zo gebleven toen dit OOZ werd. Het idee van zelf keuzes kunnen en mogen maken en jezelf ontwikkelen, dat zie je bij OOZ heel duidelijk terug. Dit is gedurende de aanloop en verdere ontwikkeling van OOZ een doorgaande lijn geweest.

Wat is jouw rol hier precies, en hoe is dat door de jaren heen ontwikkeld?

Ik ben netwerkregisseur passend onderwijs en adviseur onderwijskwaliteit. Wat bij passend onderwijs hoort is veel contact met scholen, met zorgcoördinatoren en met ib’ers. Veel van mijn werk vindt plaats in samenwerkingsverband. Ik werk en overleg ook regelmatig met ouders van de leerlingen. Daarnaast overleg ik vaak met de gemeente, en met Steunpunt Passend Onderwijs. Dan zijn er nog overleggen met de regisseurs/adviseurs van de andere besturen. Passend onderwijs startte in 2014 en de overheid wilde hiermee bereiken dat alle kinderen/jongeren een plek kregen die paste bij de ondersteuningsbehoefte, dat kinderen alleen naar het speciaal onderwijs zouden gaan als er een heel intensieve begeleiding nodig was. Er zijn afgelopen jaren flinke stappen gemaakt, maar niet alles is natuurlijk bereikt. Ideaalbeeld was dat er geen kinderen/jongeren langdurig thuis zouden komen te zitten. De reguliere scholen hebben zorgplicht gekregen en bieden tegenwoordig allemaal basis- en extra ondersteuning. Onderwijs en Jeugdzorg moesten meer samenwerken, in Zwolle heeft dit vorm gekregen in de ondersteuningsteams die op de scholen zijn. In de loop der jaren hebben we wel gemerkt dat passend onderwijs een kruipend concept is; het wordt met steeds meer ontwikkelingen in verband gebracht.

Wat spreekt jou aan in werken bij OOZ?

Dat iedereen eigenlijk regisseur is van zijn eigen onderwijsloopbaan. Als je ambities hebt kun je je verder ontwikkelen en nieuwe ervaringen opdoen. Er zijn altijd kansen om iets nieuws te ontdekken. Je kunt in talentgesprekken met hr aangeven waar je interesses liggen. Zij denken dan met je mee over kansen en mogelijkheden en hoe je deze kunt bereiken. Ook de filosofie van waarderende gespreksvoering en waarderend onderzoeken vind ik mooi.

Heb je nog een leuke of bijzondere anekdote die je wilt delen?

Vanuit mijn rollen binnen OOZ heb ik gesprekken gevoerd met alle typen mensen, maar dan ook echt allemaal. Ik ontmoet mensen uit alle lagen van de samenleving, ik heb al regelmatig bijzondere types aan tafel gehad. Dat is een heel mooi aspect van dit werk. Soms kon ik aan de hand van de e-mailadressen van ouders al raden waar ze vandaan kwamen en wat voor kinderen zij zouden hebben. Je maakt door de jaren heen van alles mee. Er zijn boze ouders, dankbare ouders, blije ouders en mensen die je jaren later tegenkomen en vertellen hoe ze het gewaardeerd hebben wat jij voor ze hebt kunnen doen. Mensen verder helpen, zowel kinderen als volwassenen; dat is een mooie taak van ons hier en ook een belangrijke reden waarom ik dit al die jaren zo graag heb gedaan.

Wat ben je van plan om te gaan doen als je met pensioen gaat?

Ik heb nog niet echt concrete plannen gemaakt. Ik houd van lekker eten en koken, van boeken lezen en naar de film gaan, van fietsen, lopen en roeien. Dit zijn allemaal dingen die ik straks nog vaker kan gaan doen. Daar kijk ik naar uit. Verder zie ik wat op mijn pad komt!

Kun jij je ervaringen binnen OOZ in één zin beschrijven?

De jaren zijn omgevlogen, dankzij leuke en lieve collega’s en leerlingen heb ik een prachtige tijd bij OOZ gehad!