Voor deze Valentijnsdag vroegen wij vier koppels binnen OOZ waarvan beide partners bij OOZ werken naar hun verhaal. Hoe hebben zij elkaar leren kennen, wat is hun rol binnen OOZ en hebben zij nog mooie adviezen voor OOZ-collega’s die op zoek zijn naar een relatie? Lees hier wat de ‘OO-setjes’ daarover vertelden. 

Henriët en Hans werken allebei op een OOZ-school. Henriët is administratief medewerker bij Thorbecke Scholengemeenschap vmbo-PrO. Zij doet de administratie voor ongeveer 800 leerlingen, en weet zelfs welke leerling op welke locatie zit. Hans is conciërge bij Van der Capellen Sg., 10-14, Mens& en &Jij. Daar werkt hij nu vijf jaar.

Laten we beginnen bij het begin. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen, en hoe lang zijn jullie al samen?

Beiden: We hebben elkaar in 1988 elkaar leren kennen, aan het begin van het schooljaar. We zaten allebei op Het Hanze College. Die stond op de plek waar nu het Deltion College staat. OOZ bestond nog niet, maar die school hoorde wel bij het openbaar onderwijs.
Henriët: Er zat een jongen voor mij met een t-shirt van Iron Maiden. Ik dacht: hé, dat is leuk! Ik ben zelf opgegroeid met metal en hardrock, dus ik kende de band. We kregen contact en hadden een goede klik. In april 1989 kregen we verkering.
Beiden: We hebben samen een zoon die nu bijna 22 jaar oud is, en dit jaar zijn we 25 jaar getrouwd.

Jullie werken allebei binnen het onderwijs. Wordt daar thuis ook veel over gesproken?

Hans: We hebben het er wel over, maar het is niet het gesprek van de dag. We werken op verschillende scholen, maar er zijn toch veel raakvlakken. Ik ken ook wat collega’s van Thorbecke Sg. van mijn tijd als onderwijsassistent PIE op die school.
Henriët: Het gaat ook niet alleen over het onderwijs an sich. We hebben beiden onze eigen rol en werkwijze. Ik ben geen conciërge, hij is geen administratief medewerker. Dus inhoudelijk verschilt ons werk, al werken we beiden in de onderwijssector.

Hoe is de tijd van jullie schooltraject tot nu verlopen?

Hans: Ik was geen lastige leerling, maar wel ondeugend op een nette manier. Ik had respect voor de school, het gebouw en de leerkrachten. Dat mist tegenwoordig soms wel een beetje, merk ik. Ik heb zelf trouwens mijn school niet afgemaakt. Na twee jaar meao (middelbaar economisch en administratief onderwijs) ben ik gaan werken. Ik heb 21 jaar dezelfde leidinggevende gehad, en toen kwam ik in het onderwijs terecht.

Henriët: Ik heb mijn school ook niet afgemaakt, maar we hebben allebei een leuke schooltijd gehad. Ik heb Hans ontmoet toen we het meao deden. Ik wilde receptionist en telefonist worden, dus toen ben ik bij een organisatie terechtgekomen en daar heb ik mijn diploma daarvoor gehaald. Daarna ben ik meteen aan werk gegaan als secretaresse. Ik heb eerst de afdeling verkoop gedaan, en toen logistiek. Na mijn tijd daar kwam ik via een buurvrouw terecht bij Thorbecke, locatie Russenweg. Eigenlijk doe ik als administratief medewerker nu iets waar ik niet specifiek voor geleerd heb. Mijn werk is heel afwisselend, geen dag is hetzelfde. Dat maakt het ook zo leuk.
Hans: Volgens mij doet bijna niemand precies het werk waar die voor geleerd heeft. En wat betreft de afwisseling binnen het werk, dat heb ik inderdaad ook. Sommige dagen zijn heel rustig, en soms is er opeens van alles aan de hand. In april ga ik een week met een studiereis naar Engeland als begeleider, en in september ga ik altijd mee op brugklaskamp. Dat zijn heel leuke dingen. Zo leer je de leerlingen beter kennen. Ik heb ook een ‘pooltje’ opgezet met conciërges van andere scholen. Daardoor is de communicatie enorm verbeterd. We kunnen elkaar helpen en ervaringen uitwisselen. Dat maakt ons werk makkelijker. Ik zie mezelf ook geen ander werk meer doen.
Henriët: Dat is ook belangrijk; je werk zo makkelijk mogelijk maken en goed invullen. Ik krijg veel vrijheid in mijn werk, dat vind ik heel mooi. We hebben door de jaren heen als team vertrouwen opgebouwd. Bij mij kan iedereen ook altijd binnenkomen, ook leerlingen. Als administratief medewerker zit je vaak een beetje achteraf. Ik ben daardoor minder zichtbaar dan Hans. Als ik af en toe contact heb met leerlingen weten ze misschien nog niet precies wie ik ben, maar wel dat ik er ben. Dat vind ik belangrijk. Ik zit hier ook helemaal op mijn plek, en wil hier zo lang mogelijk blijven.

Hebben jullie nog een mooi advies voor de alleenstaande collega’s van OOZ die misschien op zoek zijn naar een relatie?

Henriët: Ik zou zeggen: bezoek evenementen om nieuwe mensen te leren kennen.
Hans: En geniet vooral ook van het vrijgezellenleven, daar is niets mis mee. (lachend) Weet waar je aan begint als je een relatie zoekt.
Beiden: Maar eerlijk gezegd: wij zijn ook al zo lang samen dat we daar niet veel adviezen meer over hebben.

Jeroen en Caylee zijn beiden oud-leerlingen van de Ambelt. Jeroen heeft ook nog op De Sluis les gehad. Zij hebben nu ruim een jaar een relatie.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? En hoe lang zijn jullie al samen?

Caylee: Ik werkte in de Aa-landen en ging voor een collega wat accu’s ophalen op de fiets. Toen ik op de fiets zat met die grote accu’s werd ik door iemand uitgelachen. Ik dacht dat ik hem herkende als een collega van mij, en daar was ik later toen ik die zag nogal boos op. Maar hij was het niet, het bleek Jeroen te zijn die had staan lachen.
Jeroen: Een maand of twee later kwamen we samen te werken in Boetelerveld, net voorbij Raalte. Eerst een paar weken een dag in de week, toen twee dagen in de week. Vervolgens zaten we meerdere dagen bij elkaar in de ploeg. Op een gegeven moment waren we ook bijna elke avond bij elkaar. Zo groeide het heel snel, en sinds 11 december 2022 hebben we officieel een relatie. Vorig jaar juni zijn we samen gaan wonen en op 14 september zijn we getrouwd. Caylee is nu zwanger, en in april verwachten we een dochter.

Hebben jullie nog bepaalde herinneringen aan jullie tijd op school bij de Ambelt?

Caylee: Ik heb veel geleerd van de leerkrachten en ik vond het fijn hoe de school in elkaar zit. Ze nemen daar de tijd voor leerlingen en zorgen dat het goed met ze gaat. Om die reden zat ik daar op mijn plek. Het draait daar niet alleen om de school zelf en het onderwijs, het is meer dan dat. Vragen als ‘wie ben je’, ‘wat wil je ontwikkelen’ en ‘wat wil je worden’ zijn daar ook belangrijk.
Jeroen: Zonder de Ambelt had ik geen diploma gehad. Ik heb veel gehad aan mijn tijd daar. Zeker de leerkracht die ik het laatste jaar heb gehad, heeft daarbij geholpen. Ik werk nu regelmatig op OKC De Marshof. De huidige directrice is ook een leerkracht van mij geweest.

Waar zien jullie jezelf in de (nabije) toekomst?

Caylee: Ik zit voorlopig goed waar ik nu zit. We werken nu allebei bij Vebego, dat bevalt goed. Ik heb bij mijn werkplekken leuke mensen leren kennen, en soms spreken we ook nog af met mensen van een vroegere werkplek. Dat zal wel zo blijven de komende jaren, denk ik.
Jeroen: Misschien dat onze dochter, als ze er is, ook bij OOZ terecht gaat komen. Eerst bij de kinderopvang als dat lukt, en we hebben ook al een school uitgezocht: OKC De Marshof. We kennen zoals eerder gezegd de directrice al, en ook de conciërge. Dat heeft wel geholpen bij het maken van de beslissing.

Hebben jullie nog een mooi advies voor de alleenstaande collega’s van OOZ die misschien op zoek zijn naar een relatie?

Jeroen: Kijk niet te ver van je weg. Het is misschien niet helemaal standaard en kan soms ook lastig zijn, maar het kan maar zo dat je iemand vindt binnen je eigen werkplek of organisatie. Dus zoek ook gewoon in je eigen omgeving. Vriendschap en relaties kun je ook heel goed in je werkomgeving vinden. Daarvoor hoef je niet naar een café te gaan. Zeker met buitenberoepen en op scholen, bijvoorbeeld, kan dit goed werken.
Caylee: Precies. Je weet nooit het loopt, het kan altijd iets worden met een leuke collega die je leert kennen. Het kan leuk zijn om daar eens wat mee te doen buiten de werkvloer. Juist als je elkaar al een beetje kent en hetzelfde werk doet past het misschien wel heel goed. Zo kun je elkaar ook helpen met je werk, en eventueel aanvullen.

Jolanda werkt op KC De Schatkamer. Zij is leerkracht van groep 3 en 4. Daarnaast is ze ICC’er en bhv’er. Ze begeleidt ook stagiairs op afstand. Frank werkt op OBS De Toonladder en is leerkrachtondersteuner voor groep 2 en 5. Hij zit momenteel in het laatste jaar van de pabo.

Laten we beginnen bij het begin. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen, en hoe lang zijn jullie al samen?

Jolanda: We hebben elkaar echt goed leren kennen op Vlieland, daar sprong de vonk over.
Frank: We waren daar op vakantie. We hadden van tevoren al wel eens contact gehad en kenden elkaar dus. We zouden samen naar een optreden van Doe Maar gaan.
Jolanda: Vlieland is inmiddels wel ‘ons eiland’ geworden. En we hebben een tweeling, het is nu ook hun favoriete eiland.
Frank: Het moment dat je op de boot stapt is het gewoon rust. Ik heb Jolanda ook op Vlieland ten huwelijk gevraagd.

Jullie werken allebei binnen het onderwijs. Wordt daar thuis ook veel over gesproken?

Jolanda: Frank spreekt er meer over, omdat het voor hem nog heel nieuw is.
Frank: Het is fijn om daarover te kunnen sparren. Eerder kon ik er niet goed over mee praten, het onderwijs heeft behoorlijk wat jargon, nu snap ik waar ze het over heeft.
Jolanda: We hebben het er wel over, maar het is niet onze hoofdonderwerp.
Frank: Het is meestal meer onderdeel van het bespreken hoe onze dag is geweest.

Hoe is de tijd van jullie schooltraject tot nu verlopen?

Jolanda: Ik heb eerst verpleging gedaan in Amsterdam. Op den duur wilde ik graag het onderwijs in. De keus was toen ofwel hbo verkort doen, of de pabo. Ik koos eerst hbo verkort en ging naar de katholieke pabo. Daarna volgde ik de opleiding tot gespecialiseerde groepsleerkracht op Windesheim. Toen ben ik begonnen op de Twijn en ik heb ook op de Ambelt gewerkt. Ik heb negen jaar op de Twijn gewerkt. Vervolgens ben ik naar De Schatkamer gegaan. Ik zit nu bijna 25 jaar in het onderwijs, en werk inmiddels ongeveer 16 jaar op De Schatkamer.

Frank: Ik heb de opleiding tot muzikant gedaan op Deltion. Op een gegeven moment kregen we kinderen en werd fulltime werken als muzikant moeilijker wat betreft werktijden en planning. Ik gaf toen al workshops op vo-scholen, en vond voor een groep staan dynamischer dan een-op-een. Op aanraden kwam toen de pabo in beeld.
Jolanda: Ik gaf hem het advies om het onderwijs in te gaan. Eerst wilde hij zelf niet, maar uiteindelijk is hij het toch gaan doen en bleek het echt bij hem te passen.
Frank: Zeker. Ik zit nu dus in mijn laatste jaar van de pabo. Ik kan nog steeds muzikant zijn, en mijn werk in het onderwijs daarnaast doen. Dat ik die werelden kan combineren is geweldig. Mijn duo (een andere leerkracht die lesgeeft aan dezelfde klas) gaf ook direct aan dat ik de muzieklessen mocht doen. Dat doe ik heel graag; leerlingen enthousiast maken voor iets waar ik zelf heel enthousiast van word.

Waar zien jullie jezelf in de (nabije) toekomst?

Jolanda: We wonen nu in Holtenbroek, in De Nooten. Dat is een hele fijne buurt met een kinderrijke omgeving en een binnentuin. Wat woonplaats betreft zitten we dus echt goed. Ik heb ook nog steeds een groot hart voor speciaal onderwijs. Dus wellicht wil ik in de toekomst terug naar het so. Maar waar ik nu zit, zit ik ook heel goed.
Frank: We hebben momenteel eigenlijk niet heel veel wensen. Ik wil natuurlijk graag mijn opleiding afronden, en ik zie mezelf in nabije toekomst wel meer met muziek en cultuur doen. Waar dat zou zijn weet ik nog niet. Een ultieme droom zou een vakantiehuis op Vlieland zijn, maar soms is dromen belangrijker dan ze verwezenlijken. Ons doel is voornamelijk het waarborgen van wat er al is.

Hebben jullie nog een mooi advies voor de alleenstaande collega’s van OOZ die misschien op zoek zijn naar een relatie?

Jolanda: Blijf vooral jezelf!
Frank: Dat wilde ik ook zeggen. Sta in je kracht. En als muzikant moet ik zeggen: een serenade schrijven voor de ander kan ook geen kwaad.

Joey werkt op Thorbecke Sg. m-h-a. Hier geeft hij biologie en hij is mentor van de bovenbouw mavo, en geeft met name les aan klas 3 en 4. Mandy staat voor de klas op OBS Het Palet. Zij staat wekelijks twee dagen voor groep 7/8, een dag voor groep 6 en dag voor groep 5.

Laten we beginnen bij het begin. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen, en hoe lang zijn jullie al samen?

Mandy: We hebben elkaar ontmoet op Hogeschool Windesheim. In het tweede jaar van de lerarenopleiding gaan studenten daar op internationalisering. Wij zaten beiden in de groep die naar Zuid-Afrika ging. We hadden een paar lessen ter voorbereiding van de reis, maar tussen Joey en mij was het zeker geen liefde op het eerste gezicht. (lachend) Ik was iets te gestructureerd voor hem.
Joey: Mandy wilde echt alles weten en stelde heel veel vragen. Ik was daar helemaal niet mee bezig en vond haar maar moeilijk doen. Tijdens onze tijd in Zuid-Afrika sloten we met de mannen een weddenschap wie we gingen ‘versieren’. Ik koos Mandy, want die was wel de leukste van het stel. Maar ik begon haar echt leuk te vinden en toen leerden we elkaar steeds beter kennen. Een relatie was voor ons toen nog niet aan de orde.
Mandy: Tijdens de reis overleed Joey’s oma en dat bracht ons dichterbij elkaar. Ik wilde hem troosten. Toen jaren later mijn oma overleed, waren de rollen omgekeerd. We waren toen een poosje uit elkaar, maar vonden elkaar weer terug na het overlijden van mijn oma. We kennen elkaar inmiddels ongeveer negen jaar. We hebben een zoontje van drie jaar oud en onze dochter wordt in mei twee jaar.

Jullie werken allebei binnen het onderwijs. Wordt daar thuis ook veel over gesproken?

Mandy: Ik kan het niet goed vergelijken met andere stellen, maar ik denk wel dat we makkelijker over werksituaties en uitdagingen kunnen sparren omdat we allebei ervaring hebben met diezelfde situaties. Zo kan je partner handvatten bieden die jij nodig hebt.
Joey: Wij geven allebei om de kinderen op school. Als er iets met mijn leerlingen gebeurt, begrijpt Mandy hoe dat mij beïnvloedt, omdat we dezelfde passie voelen voor het welzijn van onze leerlingen.
Mandy: Maar er zijn ook wel handige verschillen in aanpak. Ik liep een keer vast met een leerling en raakte steeds geïrriteerder, maar door er met Joey over te praten zag ik de situatie weer in een nieuw licht. Dat gaf mij nieuw begrip voor die leerling. Zo vullen we elkaar aan en kunnen we elkaar goed ondersteunen.

Joey: Ik heb zelf ook een keer een gastles biologie gegeven op Mandy’s vorige school. Ik had allemaal attributen en een echte slang mee, dat vonden de leerlingen geweldig. Ik vond dat zelf ook heel leuk. Misschien dat ik zoiets nog wel een keer kan doen.
Mandy: Dat was echt leuk om te zien. Joey is natuurlijk oudere leerlingen gewend vanuit het vo, maar het ging echt goed. In groep 1/2 begon hij met veel te moeilijke woorden voor hun niveau, maar al snel kon hij schakelen en paste hij zich aan. Andersom zou dat lastiger zijn, denk ik. Ik heb wel op het huiswerkinstituut gewerkt met leerlingen van de middelbare school, maar dat was toch anders dan zo’n gastles.

Waar zien jullie jezelf in de (nabije) toekomst?

Mandy: Ons zoontje wordt vier in september en we hebben laatst de vooraanmeldingsformulieren ingeleverd. Hij gaat naar de school waar ik lesgeef, OBS Het Palet. Ik zie mezelf hier ook wel blijven werken. Het is een fijne school, alles is in de buurt en voor de kinderen is het ook makkelijk.
Joey: Ik werk nu zes jaar bij Thorbecke m-h-a. Ik heb wel eens overwogen om verder te kijken, maar ik wil liever hier blijven en binnen de school kijken wat mogelijk is. Ik heb het nu goed, maar andere werkzaamheden zouden een leuke uitdaging kunnen zijn.

Hebben jullie nog een mooi advies voor de alleenstaande collega’s van OOZ die misschien op zoek zijn naar een relatie?

Mandy: (lachend) Ga naar bruiloften.
Joey: (lachend) Wij zijn niet lang geleden getrouwd. Een collega van mij was op onze bruiloft aan het rondkijken voor een leuke date. Wat concreet advies betreft: iemand zoeken uit je eigen werkveld – het onderwijs – kan wel handig zijn. Je hebt vaak dezelfde vakanties en interesses.
Mandy: Dezelfde werksector kan zeker. Het lijkt me soms wel lastig om op dezelfde werkvloer een relatie te hebben. Het kan ook goed gaan, maar als je op dezelfde locatie werkt en je doet vergelijkbaar werk kan dat uitdagend zijn. Wij werken op verschillende scholen en hebben ook het onderscheid po en vo.
Joey: We hebben trouwens ook de OOZ-dag binnenkort. Misschien kunnen collega’s daar ook eens rondkijken.
Mandy: Of ga weer studeren, dan leer je vaak nieuwe mensen kennen.